Technologia druku
Czym jest druk 3d?

Drukowanie 3D, lub inaczej wytwarzanie przyrostowe, to proces budowania trójwymiarowych części bezpośrednio na podstawie modeli komputerowych, przede wszystkim z tworzyw sztucznych. Obiekt, który ma zostać stworzony, dzielony jest w specjalnym oprogramowaniu na poziome warstwy o bardzo małej wysokości.

Praca drukarki polega na nakładaniu na siebie kolejnych warstw materiału, aż do finalizacji procesu, który kończy się przy zakończeniu wydruku.

DRUKOWANIE PRZESTRZENNE — JAK TO DZIAŁA

Pierwszym etapem powstawania trójwymiarowych przedmiotów z tworzywa sztucznego jest stworzenie modelu. Można od zera narysować go w programie CAD lub też otrzymać model poprzez zeskanowanie istniejącego obiektu.

Następnie otrzymany lub stworzony model musi zostać przystosowany do wydruku 3D. Formatem plików, który jest najszerzej obsługiwany w tej technologii, jest format STL. Charakteryzuje się on tym, że zapisuje model w postaci małych trójkątów tworzących razem zamkniętą powierzchnię.

Gdy ma się poprawny, gotowy model w formacie STL, rozpoczyna się zautomatyzowany proces cięcia modelu na warstwy oraz tworzenia ścieżek druku każdej nich.

W zależności od technologii druku proces ten wygląda inaczej. W PolyJet oprogramowanie Object Studio oblicza, gdzie drukowany ma być materiał modelowy, a gdzie podporowy. W technologii FDM (Fused Deposition Modeling) proces jest bardziej złożony, gdyż wymaga ustalenia ścieżki dla każdej warstwy. Mając gotowy, pocięty model, można rozpocząć wydruk składający się z wielu cienkich warstw.

DLACZEGO DRUK 3D ?

Drukowanie 3D to metoda, która pod wieloma względami nie ma sobie równych. Drukarki FDM świetnie sprawdzają się do precyzyjnych wydruków. Technologia ta pozwala szybko budować prototypy, ale także gotowe, pracujące części wymagające specjalnych charakterystyk.

Zobacz, do czego druk 3D stosują największe firmy na świecie:

• możliwość budowania i oceny prototypu na każdym etapie procesu tworzenia produktu — trójwymiarowy przedmiot powstaje szybciej, przy wysokiej precyzji, ale bez znacznych nakładów finansowych;
• możliwość wprowadzania ciągłych zmian i personalizowania modeli — proces wytwarzania bez struktur podporowych jest szybki, a w wielu przypadkach można je pominąć;
• tworzenie pustych w środku części w celu ograniczenia masy;
• tworzenie części o bardzo skomplikowanej geometrii;
• tworzenie części o bardzo skomplikowanej geometrii (cecha wykorzystywana np. w przemyśle medycznym, do tworzenia modeli anatomicznych);
• tworzenie narzędzi produkcyjnych;